Prošle godine smo ga gledali u krupnijoj ulozi u panevropskoj TV seriji Poslednji panteri, kao i u zapaženom kratkom filmu Soba smrti mladog Nemanje Ćeranića, a krajem marta imali smo priliku da Igora Benčinu pogledamo u važnim ulogama u dva kratkometražna igrana filma prikazana na Martovskom festivalu (Kamen u ruci Stefana Ivančića i Nikog nema Jelene Gavrilović). A evo koji je film Benčina odabrao kao omiljeni domaći: „Biram dokumentarni film Petra Lalovića, Poslednja oaza. Meni je lično ovaj film veoma važan i van svake kategorije. Gledao sam ga bar sto puta samo između svoje četvrte i pete godine. Zbog toga zaslužuje mesto br 1. kao najomiljeniji.“ Poslednja oaza je film koji kombinuje dokumentaristički sa umetničkim stilom kako bi predstavio jedan od retkih netaknutih delova prirode. Lalović i njegova ekipa su pune tri godine, skrivenom kamerom, bežili rađanja, borbe, ljubav i smrt stanovnika oaze. Taj čudni svet divljine, u kome prirodni zakoni neverovatno podsjećaju na ljudske norme i ponašanja, pored stalnog uništavanja, obnavlja se i živi.
Zoran Janković