Danas se nakon sedam dana trajanja završava 64. po redu Pulski filmski festival, a obelodanjena je lista dobitnika svih nagrada; pobednik u nacionalnoj selekciji je Kratki izlet, film reditelja Igora Bezinovića, ovih dana i prikazan i nagrađen na festivalu na Paliću, a srpski reditelj Miloš Radović je poneo dva festivalska odličja za režiju filma Dnevnik mašinovođe.
Glavni festivalski žiri, u sastavu Zrinko Ogresta, predsednik žirija, scenarista i reditelj, Josip Grozdanić, filmski kritičar, Mladen Ožbolt, scenograf, Ivana Zozoli Vargović, kostimografkinja i Vedran Živolić, glumac, nagradio je Miloša Radovića Zlatnom arenom za režiju u okviru festivalskog programa Manjinska hrvatska koprodukcija. U objašnjenju žirija se ističe da Dnevnik mašinovođe odlikuju „skladno i nenametljivo režirana crna komedija s vanserijskim osećajem za dramaturšku kompaktnost i narativni ritam“. A ocenjivački sud Mladi filmofili dao je priznanje tom Radovićevom filmu kao najboljoj manijnskoj koprodukciji, pri čemu je istaknuto da se Dnevniku mašinovođe to priznaje daje „zbog uspešno realizivanog uvida u autentični filmski svet, pažljivo uvijen u crni humor i koloristički impresivnu fotografiju propraćenu vrhunskim glumačkim izvođenjima“.
Što se suda publike tiče, pak, Dnevnik mašinovođe se plasirao na visoko četvrto mesto (s prosečnom ocenom 4,21), dok je publika kao najbolji (sa ocenom 4,32) proglasila film ZG80, reditelja Igora Šergija (u pitanju je, podsećamo film koji je dobrim delom sniman u Srbiji i uz učešće velikog broja srpskih glumaca raznih generacija). Osim toga, Zlatnom arenom za najbolju mušku ulogu nagrađen je srpski glumac Nebojša Glogovac, za ulogu Vjeke Kralja u filmu Rajka Grlića, Ustav Republike Hrvatske. U slučaju ove nagrade u kratkoj eksplikaciji glavnog festivalskog žirija navedeno jer da „lik zagrebačkog intelektualca koji je obeležen porodičnom anamnezom, manjinskim seksualnim statusom i pripadnošću etničkoj većini, Nebojša Glogovac dočarava s osobitom suptilnošću. Spretno balansira humorom i oporošću, cinizmom i empatijom, muževnošću i feminiziranošću”.
Zoran Janković