Nakon teške i duge bolesti u 81. godini je preminuo Ljubiša Samardžić, jedan od najvoljenijih i najcenjenijih srpskih i jugoslovenskih glumaca, uz to i plodan filmski producent i reditelj. Rođen 1936. godine u Skoplju, Samardžić je primećen već kao nadareni student Akademije za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu. U njegovoj filmografiji je više od stotinu značajnih uloga na filmu i televiziji.
Od najzapaženijih mu filmskih uloga ovom prilikom izdvajamo role u ovim filmskim i televizijskim ostvarenjima: Kozara, Prekobrojna, Desant na Drvar, Štićenik, San, Diverzanti, Jutro, Sirota Marija, Podne, Bitka na Neretvi, Kuda idu divlje svinje, Valter brani Sarajevo, Dimitrije Tucović, Sutjeska, Bombaši, Predstava „Hamlet“ u Mrduši Donjoj, Crvena zemlja, Doktor Mladen, Specijalno vaspitanje, Stići pre svitanja, Partizanska eskadrila, Vruć vetar, Smrt gospodina Goluže, Savamala, Rad na određeno vreme, Moj tata na određeno vreme, Život je lep, Anđeo čuvar, Bolji život, Na putu za Katangu, Tri karte za Hollywood, Policajac sa Petlovog brda, Kaži zašto me ostavi, Ubistvo s predumišljajem…
Tokom uspešne karijere duže od pola veka, Samardžić je sarađivao sa gotovo svim najznačajnijim umetnicima bivše SFRJ. Filmove u kojima je glumio režirali su Puriša Đorđević (Devojka, 1965; San, 1966; Jutro, 1967; Podne, 1968), Branko Bauer (Prekobrojna, 1962), Saša Petrović (Dani, 1963), Žika Mitrović (Nož, 1967), Hajrudin Krvavac (Diverzanti, 1967; Valter brani Sarajevo, 1972; Partizanska eskadrila, 1979), Krsto Papić (Predstava Hamleta u Mrduši Donjoj, 1974), Boštjan Hladnik (Peščani zamak, 1963; Bele trave, 1976), Goran Marković (Specijalno vaspitanje, 1977) i mnogi drugi. Samardžić je delio ekran sa glumačkim veličinama kao što su Milena Dravić, Bata Živojinović, Boris Dvornik, Pavle Vuisić…
Na najrefrentnijem jugoslovenskom filmskom festivalu u Puli, nagrađen je Zlatnim arenama za uloge ostvarene u filmovima: Sutjeska, Prestava „Hamlet“ u Mrduši Donjoj, Bombaši, Crvena zemlja, Specijalno vaspitanje i Rad na određeno vreme. Godine1967. na festivalu u Veneciji nagrađen je kao najbolji glumac za kreaciju u filmu Jutro Puriše Đorđevića. Režirao je filmove Nebeska udica (premijerno prikazan u takmičarskom delu festivala u Berlinu te godine), Nataša, Ledina, Jesen stiže, Dunjo moja, Konji vrani, Bledi mesec i Miris kiše na Balkanu. Osim pomenutih ostvarenjan nastalih pod okriljem njegove kuće Cinema Design, Samardžić je producirao i filmove Bulevar revolucije, Kaži zašto me ostavi, Ubistvo s predumišljajem, Stršljen i Točkovi.
Na ovogodišnjem Martovskom festivalu u Beogradu (Beogradskom festivalu dokumentarnog i kratkometražnog filma) premijerno je prikazan Samardžićev, kako se pokazalo, testamentarni autobiografski dugometražni film. Panta rei donosi prikaz jednog vremena, dat kroz svedočanstvo slavnog glumca i reditelja. Počev od skromnog detinjstva u posleratnoj Jugoslaviji, preko putešestvija do Beograda, studija na Akademiji za film i TV i, konačno, do plodne i uspešne karijere glumca, Ljubiša Samardžić oslikava portret domaće kinematografije čiji je integralni deo već duže od pola veka. Premijeri je prisustvovao Samardžić koga je publika dočekala i ispratila gromoglasnim, višeminutnim aplauzom. Povodom premijere ovog dokumentarnog filma, Samardžić je za portal Filmskog centra Srbije krajem marta ove godine dao kreći intervju koji možete pročitati ovde.
Zoran Janković i Đorđe Bajić