Brane Bala, koji je sa bratom Nemanjom režirao hvaljeni film Love Hunter: Priče iz njujorškog taksija, objašnjava zašto voli filmove Slobodana Šijana i Srđana Dragojevića.
„Omiljeni i najuticajniji domaći filmovi su mi, kao i verovatno većini ljudi moje generacije, kultni filmovi Slobodana Šijana po scenarijima Dušana Kovačevića, Ko to tamo peva i Maratonci trče počasni krug. Ovi filmovi docaravaju naš mentalitet i smisao za humor koji nisam puno sretao po svetu, možda jedino u Alan Fordu. Koliko su uticali na kulturu se vidi i po citatima koji su postali deo svakodnevnice. Srđan Dragojevic je, po meni, obelezio devedesete svojom trilogijom, sa sve ozbiljnijim produkcijama, iako je meni najdraži Mi nismo andjeli, iz istih razloga kao i Maratonci i Ko to tamo peva. Upoznao sam neke naše mlade reditelje i mislim da će srpska kinematografija da nastavi stopama ovih velikana.“
Film „Love Hunter: Priče iz njujorškog taksija“, dobitnik Fipresci nagrade za najbolji dokumentarno-igrani film 2014. godine u Srbiji, kojeg je Njujork tajms nazvao „jednim od osveženja njujorške filmske scene”, odnedavo i je dostupan i u DVD izdanju.