Knjiga „Trauma i postjugoslovenski film: Narativne strategije“ nastala je na osnovu doktorske disertacije Vesne Perić odbranjene na Fakultetu dramskih umetnosti 2016. godine pod mentorstvom prof. dr Nevene Daković. Ona predstavlja lični omaž autorke kinematografiji zemlje u kojoj je rođena i pokušaj da se prevaziđu ambivalencije u vezi sa gubitkom jednog identiteta. Taj identitet ostao je u nepovratnoj kulturnoj, ideološkoj i psihološkoj matici reke vremena, u koju se više nikada ne može ući osim kroz film.
Vesna Perić objašnjava: „Sam pojam postjugoslovenski podrazumeva ono što vremenski dolazi nakon jugoslovenskog ali i kritički odnos prema Jugoslaviji i jugoslovenstvu bilo kroz afirmaciju (nostalgiju) bilo kroz radikalno distanciranje od Jugoslavije kao nadnacionalne zajednice. Postjugoslovenski film u širem smislu određujemo kao korpus filmskih ostvarenja nastalih u periodu raspada Jugoslavije i nastajanja partikularnih nacionalnih država te konsekventno i njihovih nacionalnih kinematografija, a u užem smislu kao one filmove koji tematizuju ratove u bivšoj Jugoslaviji, ili donose reference na te ratove tematizujući rat kao repetitivni leitmotif jugoslovenskih i balkanskih prostora, pa sve do perioda tranzicije u kome u gotovo svim novonastalim nacionalnim državama postoje aktivna individualna i kolektivna sećanja na nekadašnju federaciju.“
„Istoriju, naciju i sećanje/pamćenje razmatrala sam kao svojevrsne narative a u okviru sećanja posebnu pažnju posvećujem pojmu traume. Filmski likovi su individue pogođene (ratnom) traumom – učesnici u borbenim dejstvima, ili pak žrtve, a takođe i direktni počinioci zločina. Kada govorimo o traumatskom sećanju žrtve podrazumevamo i narative svedočenja. Važno je reći da traumatska sećanja dubinski destabilizuju i dekonstruišu identitet protagonista – sećanja na traumu prisutna su i u mirnodopsko vreme čak i deceniju, dve, nakon traumatičnih događaja kojima su protagonisti bili izloženi.“
„Izbor postjugoslovenskih ostvarenja kojima se bavim u ovoj knjizi predstavlja moju individualnu odluku da se posvetim analizi filmskih tekstova nasta(ja)lih i produciranih u toku i nakon raspada SFRJ koji su referentni za samu temu – dominantno, po načinu konstrukcije nelinearnih narativa i motiva traumatskog sećanja. Hronološki, dakle, prvi filmski tekst koji bi ograničio ovaj raspon nastao je 1994. (Pre kiše Milča Mančevskog) a poslednji 2017. (Kada dan nije imao ime Teone Strugar Mitevske). U svim ostvarenjima (osim u Grbavici Jasmile Žbanić i Zvizdan Dalibora Matanića) u pitanju je nelinearno pripovedanje uz korišćenje narativne tehnike flešbeka ili pak dokumentarnih inserata koji razbijaju kontinuitet narativa, kao i samo prisustvo referenci na raspad Jugoslavije.“
„Izbor je formiran tako da bi se mogao doneti reprezentativni kinematografski presek neposredne prošlosti – od autora koji su sazrevali u doba bivše Jugoslavije (Emir Kusturica i Ademir Kenović), preko onih koji su debitovali u vreme početka raspada zemlje (Srđan Dragojević) ili u neposredno postdejtonsko vreme (Vinko Brešan, Gorčin Stojanović i Dejan Zečević), ili pak debituju u doba i dalje aktuelnih sukoba, ali ne tematizujući ih neposredno (Milčo Mančevski), konačno do onih autora koji debituju nakon 2000. (Milutin Petrović, Srdan Golubović, Arsen A. Ostojić, Dalibor Matanić, Zvonimir Jurić, Goran Dević, Kristijan Milić, Jasmin Duraković i Teona Strugar Mitevska) kao i autorke koje tretiraju ekskluzivno žensku optiku (Jasmila Žbanić, Aida Begić i Mirjana Karanović).“
Filmovi koji su strukturno i tematski analizirani su, prema državama produkcije:
SRJ/Srbija
„Podzemlje“ Emira Kusturice (1995)
„Ubistvo s predumišljajem“ Gorčina Stojanovića (1995)
„Lepa sela lepo gore“ Srđana Dragojevića (1996)
„Zemlja istine, ljubavi i slobode“ Milutina Petrovića (1999)
„Četvrti čovek“ Dejana Zečevića (2007)
„Krugovi“ Srdana Golubovića (2013)
Hrvatska
„Svjedoci“ Vinka Brešana (2003)
„Živi i mrtvi“ Kristijana Milića (2007)
„Ničiji sin“ Arsena Antuna Ostojića (2008)
„Crnci“ Zvonimira Jurića i Gorana Devića (2009)
„Zvizdan“ Dalibora Matanića (2015)
Bosna i Hercegovina
„Savršen krug“ Ademira Kenovića (1997)
„Nafaka“ Jasmina Durakovića (2006)
„Grbavica“ Jasmile Žbanić (2006)
„Snijeg“ Aide Begić (2008)
Severna Makedonija
„Pre kiše“ Milča Mančevskog (1994)
„Kada dan nije imao ime“ Teone Strugar Mitevske (2017)
Đorđe Bajić