U Beogradu je 11. marta u sedamdeset drugoj godini preminuo Dragan Gaga Nikolić, jedan od najvoljenijih i najboljih srpskih glumaca. Nikolić je rođen u Beogradu, 20. avgusta 1943. godine. Posle studija glume na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu, karijeru započinje manjom rolom u filmu Pravo stanje stvari (1964), u kojem je potpisan krštenim imenom Dragoslav Nikolić. Zasluge za izmenu nadimka na mestu imena duguje grešci na kraju TV filma Save Mrmka Dovoljno je ćutati (1965) kada je u umesto imena potpisan nadimkom „Dragan“. Slavu je stekao glavnom ulogom u filmu Živojina Pavlovića Kad budem mrtav i beo (1967). Nakon kultne uloge vetropirastog Džimija Barke, usledili su novi glumački izazovi.
Nikolić je glavne i sporedne uloge ostvario u osamdesetak filmova, među kojima se izdvajaju Mlad i zdrav kao ruža (1971) Jovana Jovanovića, Kičma (1975) Vlatka Gilića, Nacionalna klasa (1979) Gorana Markovića, Banović Strahinja (1981) Vatroslava Mimice, Balkan ekspres (1983) Branka Baletića, Nešto između (1983) Srđana Karanovića, Protestni album (1986) Žike Mitrovića, Seobe (1989) Aleksandra Petrovića, Poslednji krug u Monci (1989) Aleksandra Boškovića… Pored Džimija Barke (Kad budem mrtav i beo), Popaja (Balkan ekspres), Flojda (Nacionalna klasa) i Urketa (Poslednji krug u Monci), najveću slavu mu je doneo lik Prleta koji je tumačio u seriji Otpisani (1974). Tokom 1972-1974. godine vodio je, zajedno sa suprugom Milenom Dravić, popularni šou-program Obraz uz obraz. Šou je bio koncipiran kao kombinacija skečeva i muzičkih numera, a u njemu su učestvovali mnoge popularne ličnosti iz sveta filma, muzike i sporta.
https://www.youtube.com/watch?v=nDYFNcNLdQA
Kao član Beogradskog dramskog pozorišta i Ateljea 212, u kojem je od 1969. godine, tumačio više od dvadeset uloga i ostvario veoma uspešnu pozorišnu karijeru. Godine 1969. u mjuziklu Kosa tumači lik Bergera, a treba pomenuti i njegove uloge u predstavama Derviš i smrt (Muselim), Lulu (Džek Trbosek), Prosjačka opera (Mekhit), Sveti Georgije ubiva aždahu (Gavrilo Vukotić), Filumena Marturano (Domeniko Sorijano), Peg, srce moje (Brent)… U Zvezdara teatru veoma uspešno je nastupao u predstavama: Ptic i ptica, U plamenu strasti, Urnebesna tragedija… Tokom dve sezone (1982. i 1983. godine) igrao je u pariskom Theatre de la Vill zapažene uloge u predstavama Na dnu i Majstor i Margarita.
Tokom devedesetih i dvehiljaditih, Nikolić je uglavnom tumačio epizodne uloge na filmu i televiziji, ali bi povremeno zaigrao i glavnu kao u filmovima Lavirint (2002) Miroslava Lekića i Pljačka Trećeg rajha (2004) Zdravka Šotre. Uloge je ostvario i u francuskim filmovima Trg Vandom (1998) i Ljubavnici (1999). Poslednju filmsku rolu ostvario je u popularnom filmu Dragana Bjelogrlića Montevideo, vidimo se! (2014). Nakon komemoracije u Velikoj dvorani Ateljea 212 na kojoj su se, uz pesmu Flojd i gromoglasni aplauz, od glumca oprostili brojni prijatelji i poštovaoci, Dragan Nikolić je 14. marta sahranjen u Aleji zaslužnih građana na beogradskom Novom groblju. Ministar kulture i informisanja Ivan Tasovac je u oproštajnom govoru istakao da su srpska, jugoslovenska i evoropska kultura ostale bez jednog od najvećih i najvoljenijih glumaca; dok je reditelj Goran Marković rekao da je Nikolić svoje životno poslanstvo doživljavao kao pružanje radosti drugima i da je mnogo značio ne samo svojoj porodici i kolegama, nego i svim ljudima koji ga nisu lično poznavali.
Đorđe Bajić