Reditelj i scenarista Nenad Pavlović, sin jednog od najznačajnijih autora koje je iznadrila srpska kinematografija – nezaboravnog Živojina Žike Pavlovića, ekskluzivno za sajt Filmskog centra Srbije govori o filmu koju upravo snima na lokacijama u Knjaževcu, Nišu, Zaječaru i Beogradu. Obavezno pročitajte!
Za početak, zanima me zašto si izabrao „Trag divljači“ kao osnovu za svoj scenario?
Iz romana „Trag divljači“ sam, zapravo, pre svega pozajmio naslov. Zvučalo mi je kao dobro ime za film, koje istovremeno ostvaruje vezu sa Žikinim stvaralaštvom i simboliše radnju na više nivoa, dok se adaptacija zapravo oslanja na nekoliko drugih romana mog oca, kao što su „Lapot“, „Lov na tigrove“, „Vašar na Svetog Arandjela“…
Kako je protekla sama adaptacija predložaka? Ako se ne varam, scenario je prošao kroz nekoliko faza…
Počelo je sa ponovnim iščitavanjem brojnih Žikinih romana u kojima sam tražio osnovu priče, da bih potom počeo da krojim ostale odrednice, poput perioda kad se radnja odvija, kao i žanra. Upario sam junake koji se provlače kroz Žikine romane, smestio ih u period koji je za mene intrigantan vizuelno, sociološki i politički (kraj 1970-ih), te zaokružio porodičnu dramu u trilerski žanr. Scenario je, nakon toga, doživeo još nekoliko verzija, najviše na nivou skraćivanja, zaokruživanja i redukovanja. Jednom rečju – oblikovanja, sve to uz vrsnu dramaturšku pomoć Dimitrija Vojnova i Đorđa Milosavljevića.
Koliko ima žanra u „Tragu divljači“? U poslednje vreme kriminalistički filmovi i serije su sve popularniji među domaćim autorima, da li se tvoj film uklapa u taj talas?
Donekle se „Trag divljači“ uklapa u dotični kriminalistički talas, mada scenaristički više vuče na film noar. Ipak, u osnovi priče je porodična drama, tako da bi stil filma možda najbolje mogli opisati kao spoj autorskog i žanrovskog. Poput nečega što se danas u svetu filma naziva – elevated genre.
Koliko je teško bilo odabrati glumce za tvoj prvi dugometražni film? Imaš bogato iskustvo kada je kasting u pitanju, pa me zanima da li si već tokom rada na scenariju imao predstavu koje ćeš glumce pozvati da glume najvažnije uloge?
Odabir glumaca je verovatno segment koji mi je najlakše pao u procesu pripremanja filma, upravo zbog dugogodišnjeg iskustva sa kastinzima za druge projekte i poznavanja glumačkih talenata i mogućnosti. Na primer, nikada mi nije palo na pamet da pravim probna snimanja ni za jednu od uloga u „Tragu divljači“. Što se tiče glavnih uloga, imao sam jasne ideje o podeli još tokom pisanja prve ruke scenarija. Recimo, Miki Manojlović, Nada Šargin i Raša Bukvić su oduvek bili deo projekta, čak mnogo pre nego što su i sami bili svesni toga
Za kraj ovog kratkog razgovora, predstavi nam svoje najvažnije saradnike na „Tragu divljači“!
Uh, baš težak zadatak, jer saradnika ima mnogo, a ne bih voleo da bilo koga propustim da spomenem. Izvinjavam se ako budem opširan. Najpre, spomenuo bih direktora fotografije, Bojanu Andrić, koja je uz mene počev od prvih dana. Potom, tu je producent Miloš Avramović, od koga dobijam bezrezervnu podršku, zajedno sa njegovim kolegama i koleginicama iz produkcije: Ljubom Božovićem, Goranom Bjelogrlićem, Tanjom Žeželj i Milom Brkić. U autorskom delu ekipe, oslanjam se na kostimografa Momirku Bailović, scenografa Jovanu Grahovac Sujić, kao i maskera Mariju Kovačević Jovanović. Za pomoćnika režije, i jednog od meni najbitnijih saradnika, imam Ivana Grbina. U fenomenalnoj glumačkoj postavi, pored gorepomenutih Mikija, Nade i Raše, svojim talentom plene i – Miloš Timotijević, Jovo Maksić, Nenad Heraković, Gagi Nikolić, Milena Pavlović, Petar Zekavica, Milan Čučilović, Filip Šovagović, Mirko Vlahović, Sanja Marković, Pavle Čemerikić, Novak Bilbija, Žika Todorović, Igor Filipović, Dragan Bjelogrlić i Milena Radulović.
Sa Nenadom Pavlovićem je razgovarao Đorđe Bajić
Foto: Emilija Stanišić